KIJK, een poedel.......

Wandelen.

Carla en ik, wij hebben nu nog 2 honden. Een Schotse korthaar collie en een grote poedel. Als ik onze honden ga uitlaten kom ik stee vast langs een school. Altijd hoor ik "kijk een poedel". Nooit wordt er iets gezegd over mijn lieve rustige collie Glenn, ook nu niet want dit verhaal gaat over mijn, jawel mijn Poedel.
Nooit gedacht dat ik ooit met een poedel over straat zou lopen. Maar nu ben ik trots op haar en denk zelfs dat ik meer van haar hou dan iedere hond die ik eerder had. Ik heb haar als eerste hond toegestaan om bij mij op de bank te mogen komen liggen. Ik denk dat dat toch niet zo verstandig was.


Multi Purpose.

Als ik dan zo weer in gedachten loop hoor ik het weer, meestal kinderen "Een poedel. Ooo, wat leuk".
Ja leuk hè, kom je haar ook eens borstelen? Want die vacht verzorging dat is toch echt wel een crime hoor. Mogelijk de reden dat je poedels weinig ziet. Ja, wel op shows maar wij houden allebei niet van een opgetutte poedel en maar goed ook want deze "dame" is er niet voor de show, maar is van alle markten thuis. Heerlijk rustig kan ze zijn als ze thuis is, en super actief buiten. Apporteren doet ze als de beste.
Oké dan ze geeft niet netjes af maar wat maakt dat uit.Wat je ook weggooit ze vindt het geweldig om het te halen, waar dan ook vandaan.
Maar ook het vinden van mensen, tijdens het praktijkspeuren, doet ze geweldig. En dan,


Jagen.

Babs, want zo heet onze poedel, heeft een geweldig reukvermogen. Het is grappig om te zien hoe haar neus echt naar links en rechts beweegt. In het buiten gebied, pakt ze regelmatig een geurspoor op van een of ander dier en kan dit gaan volgen en er vandoor gaan. Tot onze ergernis kan niets haar tegen houden, en is zij in staat om dwars door alles heen te gaan. Het is begonnen met een dode waterhoen, die zij op de uitlaat plek had gevonden en keurig bij mij kwam brengen. Het dode beest achterlaten was geen optie want even later ging ze weer terug om het op te halen. Dus toen maar over het hek waar ze er niet bij kon komen.
Wat een verdriet, gelukkig was ze al meer aan mij gehecht dan aan een dode waterhoen anders was ik waarschijnlijk alleen thuis gekomen.

Ik ga soms ook wel eens met haar joggen/hardlopen met name in Drenthe. Babs blijft dan vrijwel altijd bij mij lopen. Maar als ze dan de geur van een konijntje ruikt en die ook nog eens ziet is er geen houden aan.
Fietsers roepen al voordat ik er erg in hebt van; "Oo, kijk die poedel zit een konijn achterna". En als het konijntje dan niet snel genoeg was geeft dat mij dan toch wel een "rot" gevoel. Toch maar even terug joggen om te kijken of het konijntje dood is. "Klote Poedel", denk ik dan.

Erger vond ik het toen ze er van door ging en we na enkele minuten vreselijk gekerm hoorden.
We dachten dat haar iets overkomen was. Wij rennen door de bossen naar het gekerm wat vrij snel verstomde. Zoeken, waar was Babs? Wij vonden haar vrij snel, zittend en in goede gezondheid. Ze had een ree kalfje gesteld. Het dier was gelukkig ongedeerd en ik kon Babs gemakkelijk aan lijnen waarna het kalfje er vandoor ging.

Ook in Frankrijk, Pensol ging ze er regelmatig vandoor. Bleef minuten lang weg, samen met haar vriend Henk die de omgeving kende en vaak nóg langer wegbleef om op zwijnen te jagen.


Herkennen van gedrag.

Het geeft je een machteloos gevoel als je hond weg rent, waar je zo'n goede relatie mee hebt, en dat deze dan niet meer luistert. Ik begrijp nu wel beter waarom mensen er voor hebben gekozen om een zwaar middel als een stroomband te gaan gebruiken. Het kan werken, maar als de passie om te jagen groter is dan de pijn help ook een stroomband niet en breng je de hond onnodig letsel toe. Maar wat dan??

Voortijdig reageren op het gedrag van de hond.
Door deze eerdere ervaringen ben ik gaan zien wanneer Babs in een bepaalde gemoedstoestand komt om te gaan jagen. In deze gemoedstoestand toont zij gedragsuitingen die ik herken mij er toe brengen actie te gaan onder nemen.

Heb jij ook zo'n hond en wil je weten wat voor actie je dan moet ondernemen, neem dan contact met ons op en begin met het volgen van een cursus.

Winterkoude, sneeuw en ijs.

En dan ineens staat hij voor de deur; Koningwinter. Het is koud, het waait hard en het sneeuwt. Ik moet er niet aan denken om nu zonder jas naar buiten te gaan. Maar er moet gehoor worden gegeven aan de hond zijn behoefte. Ik, dik aangekleed en mijn hond zonder jas, dekje of schoentjes gaan naar buiten de winterkoude in. Kan dit zomaar? Waar moet je aan denken als je met de hond het winterweer in ga?
Onze huizen zijn tegenwoordig lekker warm en goed geïsoleerd en de hond slaapt niet meer buiten in een hok. Veel honden krijgen daarom geen echte wintervacht meer. Voor de meeste is dat geen probleem. De vacht van mijn 14 jarige labrador moet ik dagelijks van de grond opzuigen, hij verhaart momenteel het hele jaar door. Mijn poedel verhaart niet en kan ik in de zomer kort trimmen en in de winter kan de vacht lekker lang blijven.

 Voor dun behaarde rassen en oude of zieke honden kan bescherming tegen vrieskou door middel van een dekje nodig zijn. In het algemeen geldt dat honden die buiten lekker actief zijn voldoende warm blijven, maar ook honden kunnen het koud krijgen en beginnen dan net als mensen te rillen. Let daar vooral op bij (kleine) kort harige honden en ga dan niet te lang naar buiten.
Als honden regelmatig het water in plonzen, denk aan bijvoorbeeld retrievers, hoeft dat ook in de winter als het begint met vriezen geen probleem te zijn, mits zij zich maar uitschudden als ze uit het water komen en actief blijven. Bij honden met een ondervacht dringt het water niet eens door tot op de huid omdat deze ondervacht zo dicht en vettig is. Laat uw hond niet met een natte vacht buiten als hij niet actief is, een natte vacht isoleert namelijk slechter dan een droge, er zit namelijk weinig lucht in de vacht. Laat honden bij vrieskou niet in een auto achter want daar wordt het net zo koud als buiten en hebben ze onvoldoende activiteit om warm te blijven. Bij veel honden kan je zien dat de vacht goed isoleert, omdat de sneeuw die op ze valt dan niet smelt door hun lichaamswarmte.

Als het sneeuwt kan dit voor de hond erg leuk zijn, dit nieuwe fenomeen. Hij gaat lopen dollen en springen van opwinding en wat in de sneeuw happen die op straat ligt. Bij kleine hoeveelheden zal dit niet tot problemen leiden. Sneeuwballen gooien is voor ons en met name voor kinderen natuurlijk echt winterplezier, maar doe dat liever niet met uw hond. Veel honden willen de sneeuwbal wel pakken en bijten deze daarna kapot en eten hem op. Dit kan maag- en darmklachten veroorzaken.

Houd er op onbekend besneeuwd terrein rekening mee dat geursporen moeilijker zijn waar te nemen voor de hond en waardoor de hond de weg moeilijker naar jou kan terug vinden. Houd meer visueel contact met je hond en als dat er niet is gebruik dan je stem.




Sommige hondeneigenaren vinden het leuk om samen met de hond het ijs op te gaan, eenmaal aangeleerd kan de hond later ook uit zichzelf op het (te dunne) ijs gaan lopen. Honden weten niet of het ijs dun of dik is. Als een hond door het ijs zakt zal hij er onder kunnen komen, ook zal hij er moeilijk zelf weer uit kunnen komen doordat er nauwelijks houvast voor hem is. Maar ook al is het ijs dik genoeg kunnen glijpartijen de nodige risico's met zich mee brengen voor het fysieke gestel van de hond. Gooi niet met een bal of iets dergelijks op het ijs, hoe leuk het er ook uit ziet als de hond allerlei capriolen uithaalt om de bal maar te bemachtigen. Het kan veel letsel aan spieren, ellebogen, heupen en voetzolen veroorzaken.


Als de kans op vorst en bevroren wegen aanwezig is, wordt er vaak al uit voorzorg gestrooid met pekel. Deze pekel kan irritatie van de voetzooltjes geven, zeker wanneer er een sneetje in zit. Dit kunt u voorkomen door de voetzooltjes voor het uitlaten even in te smeren met wat vaseline. Als u weer thuis komt kunt u de voeten van de hond even in een bakje met koud tot lauw water zetten en vervolgens afdrogen. Het gaat er hierbij om dat het zout wordt opgelost en geen bijtend gevoel gaat geven en de hond het ook niet binnen krijgt als hij later aan zijn voetzolen gaat likken. Ook aan de poten, buik en borst kunnen pekelspetters komen, spoel de hond op die plaatsen even kort af met wat water of gebruik een wat vochtige (hand)doek om de hond schoon te wrijven voordat hij zichzelf in zijn mand gaat liggen schoonlikken.

Een mooi winter seizoen toegewenst.

De Ballen

Het gooien van een tennisbal om zo de hond toch aan zijn nodige beweging te doen komen, kan zeer schadelijke gevolgen voor de hond met zich mee brengen. Zeker wanneer de bal met een werpstok wordt gegooid. De hond ontwikkeld in het najagen van de bal zo een hoge snelheid, dat er bij het pakken van de bal weer flink afgeremt moet worden, dit veroorzaakt een zeer grote belasting op de gewrichten van met name die van de hond zijn poten. Er kunnen gemakkelijk nagels scheuren of afbreken en zelfs een gebroken teen is niet ondenkbaar. Tijdens de laatste vorst periode zag ik tijdens een wandeling met mijn honden, een man en vrouw die blijkbaar de eigenaar waren van een duitse herders hond. Zij stonden alle drie op het ijs. De man had een werpstok en gooide daarmee de tennisbal, de hond er achter aan op het ijs. En wat een plezier hadden de man en vrouw toen zij hun hond slippend en glijdend alle kanten heen zagen gaan om de, voor de hond, zo fel begeerde bal te pakken te krijgen. Het grensde naar mijn menig bijna aan diermishandeling. Maar goed, gooi je veel met een bal of doe je aan FlyBall met je hond, dan treed er een verhoogde slijtage op van de tanden. Die slijtage treed ook op wanneer je de hond zijn tennisbal lekker laat slopen en hij zijn best doet om de stof die om de bal zit er af te trekken. Het opeten van deze stof kan ook nog eens darmproblemen veroorzaken.
Maar waarom zijn honden nu zo gek op tennisballen?

foto: Martijn de Bok

In de eerste plaats vinden veel honden het geweldig om dingen die snel van ze af bewegen, na te jagen. Denk maar eens aan joggers, fietsers of scooters, de kat van de buren, frisbee's, zelfs treinen worden nagejaagt dus ook ballen. Veel van die dingen krijgen ze nooit te pakken, maar sommige wel (sorry buren) en dat maakt het alleen maar interessanter en meer de moeite waard om er de volgende keer weer achter aan te gaan. Op de tweede plaats kan de smaak van het, noem het maar "gevangen" voorwerp lekker zijn om er op te gaan kauwen al dan niet lopend, zittend of liggend. Een tennisbal is dus zo een voorwerp. Het veert lekker terug als je bijt, voelt zacht en lekker aan in de bek en stuitert leuk als je hem laat vallen zodat je hem snel weer wilt pakken.
De stof waarmee de bal bekleed is speelt dus ook een rol waarom de hond er zo gek op is.

Heel, héél vroeger was een tennisbal gemaakt van leer gevuld met haar of wol (wat feitelijk ook haar is). Tegenwoordig wordt er een rubberenbal bekleed met vilt.
Vilt is een niet-geweven textielsoort die wordt vervaardigd door samenpersing van wol. Modern vilt bestaat gewoonlijk voor een groot deel uit andere vezels dan wol omwille van de stevigheid. Vilt moet echter altijd tenminste 30% wol bevatten. Een kenmerk van de wolvezel zijn de schubben. Als de vezels langs elkaar schuiven en de schubben zijn tegengesteld gericht dan zullen de schubben in elkaar haken. Zo ontstaaat simpelweg gezegt vilt.
Deze schubben van de wolvezels zouden best wel eens de oorzaak kunnen zijn van de verhoogde tandenslijtage, aangezien ik niet weet welke andere vezels er voor de stevigheid van het vilt worden toegevoegt, kan ik die vezels daar nu de schuld niet van geven.
Zou het ook zo kunnen zijn dat de wol in de bekleding van de tennisbal zorgt voor een verhoogt kauw en/of sloop gedrag van deze bekleding? "Er moet toch ergens vlees onder dat wolletje zitten"; denkt de hond, maar van welk dier komt die wol nu eigenlijk? Waarschijnlijk weet alleen de hond die op de bal kauwt dat.

Hoe zit het dan met die tennisballen die KONG op de markt brengt. Deze zouden geen slijtage aan de tanden veroorzaken, er zit wel een piepertje in. Dit is natuurlijk gedaan om ze nog interssanter/leuker te maken dan een gewone tennisbal en het kauwen wordt door de piep uiteraard gestimuleerd. De prooi moet toch worden dood gebeten en zolang het piept is het niet dood, dus nog een knauw en nog een, en nog een.....en.......tot je er moe van wordt.
Volgens vele reviews op de www.kongcompagny.com pagina is het leven van deze KONG ballen beperkt. Hoe leuk vinden honden KONG ballen en hoe zit het met kauwen op die ballen en proberen de voering er af te slopen, zijn ze werkelijk leuker of beter dan tennisballen? Of juist niet.
Ik zelf heb deze KONG tennisballen nog nooit gekocht, ze zijn toch wel vrij prijzig. Maar voor wie er wel ervaring mee heeft mag reageren op deze blog of mailen naar dick@hondenschool.nu

Nou, de ballen, tot mijn volgende blog..............................

Mijn hond aan de stok.

Wat hebben honden toch met stokken? Ik ken denk ik niet een hond die niet voor een stok "gaat". Een stok voor een hond is als zoethout voor de mens, lekker kauwen en genieten van de smaken die vrij komen, als dat lekkers dan ook nog eens wordt weggeworpen is het feest compleet. Jagen achter een prooi aan en als je het dan te pakken hebt lekker dood bijten en op eten. Een van de primaire levens behoeften van een dier. Een stok is, door onze aandacht hiervoor, voor de hond heel belangrijk geworden. De hond verveelt zich, pakt een stok brengt hem bij zijn baas (die vindt dat leuk), en gooit de stok weg. De hond heeft even wat activiteit, zeker als hij hem ook nog eens uit het water mag halen, en neemt er daarna zijn gemak van door er lekker op te gaan liggen kauwen. Wij vinden dit prima want dan hebben  wij ook even niets te doen en kunnen we rustig verder kuieren. Tot de hond weer wat activiteit wil en de stok weer aan onze voeten legt. Natuurlijk zijn er vele nadelen voor een hond die je met een stok laat spelen. Een retriever die een dummy moet zoeken in een bos komt vol trots met een stok terug, en dat is nou net iets wat je niet wil. Afgezien het feit dat de hond een stok als het belangrijkste voorwerp in zijn leven gaat vinden, en dat leren wij hem zelf aan, zijn er ook andere nadelen waarom je een hond niet met een stok moet laten spelen. En geloof me als je geen verzekering hebt voor je hond kan je veel dokters kosten besparen als je een stok niet tot speelvoorwerp verheft.
Als je meer wilt weten over de nadelen en gevaren van het spelen met een stok neem dan eens contact met ons op om je hond te leren spelen met andere voorwerpen in plaats van een stok.




DoggyDigs2